RIPPED JEANS...# Όποιος κορόιδευε, κορόιδευε τον εαυτό του #

   Προσεγγίζοντας κοινωνικά :D  -και όχι μόνο- το φαινόμενο του σκισίματος στο παντελόνι της κοπέλας που άφησα μόλις πίσω μου, συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει όριο.

“Θέλω ένα σκισμένο jean” ,“Θέλω ένα jean με σκισίματα στα πατζάκια” ή “θέλω ένα jean που έχει βγεί σχεδόν ακέραιο απο την πρόσφατη συμμετοχή του σε κυνομαχία”;

  Τα όρια τα βάζει το προσωπικό style; μήπως τα βάζουν οι σωματικές αναλογίες; το γούστο; το πώς θα συνδιάσω το σκισμένο μου παντελόνι με τα υπόλοιπα ρούχα που διαθέτω στην ντουλάπα μου; ή μήπως δεν τα βάζει κανείς;

  Η μαζικότητα ίσως να είναι αυτή που καταρρίπτει τα όρια που πιθανόν να “επιβάλαμε” οι ίδιοι στους εαυτούς μας.

Η μαζικότητα του ξεσκισμένου jean στο όνομα της μόδας και στο πλάισιο του “αφού μου πάει γιατι να μην το βάλω;;” Φυσικά και να το βάλεις!! αλλα με καλύτερη “αυτοκριτκή” σκέψη.

  Όλοι είμαστε ελεύθεροι να βάλουμε ό,τι πραγματικά θελήσουμε, ό,τι μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα, ό,τι μας εκφράζει ή και όχι κάποιες φορές αλλά σίγουρα χρειάζεται μια δεύτερη σκέψη στο κατα πόσο θα προσαρμόσουμε στο style μας κάτι που πριν κοιτούσαμε επιφυλακτικά- ακόμα και κοροϊδευτικά ίσως απο κάποιους - κάτι που μπορεί να μας κρυφοάρεσε αλλα απορρίπταμε διότι δεν έχει φορεθεί πολύ. Πόσο έρμαια της στυλιστικής μαζοποίησης;

΄Ατομα που πρίν σε κορόιδευαν για μιά τρύπα στο jean σου χρησιμοποιώντας ατάκες του τύπου   “ έδωσες χρήματα γι'αυτό;” , “έτσι θα μπορούσα να στο κάνω και εγώ, δεν χρειαζόταν να το πληρώσεις!”, το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούν με ανεξέλεκτα σκισίματα στα jean πατζάκια τους τηρώντας με αυτό τον τρόπο τις προσταγές μιας υποτιθέμενης μόδας, που απο την γενική ιδέα της μόδας αυτό βρήκαν να υιοθετήσουν...αυτό που μέχρι πρόσφατα κορόιδευαν...δεν γύρισε ο τροχός αλλά ...“το σκισμένο jean έγινε μόδα!”